به گزارش خبرگزاری «حوزه»، زراره بن اعین شیبانی، محدث مشهور شیعه و از اصحاب و شاگردان امام پنجم و ششم شیعیان. او فقیه، متکلم و ادیب بود و در نقل روایات از امامان بسیار دقت و احتیاط داشت و حدود سال ۷۰ هجری قمری در شهر کوفه متولد شد.

خاندان زراره

خاندان او منسوب به "اعین بن سنسن" است که از نظر زمانی، طولانی ترین دوران خدمات علمی را در بین خاندانهای دیگر شیعه، به خود اختصاص داده است. اکثر این خاندان، کوفی و بیشتر در شهر کوفه ساکن بودند، مجددا تعدادی از آنها به نقاط دیگر رفتند.

ولی اکثراً آنها در محله خاصی در کوفه زندگی می کردند که سال ۳۳۴ هـ ق، بر اثر حمله قرمطیان بر شیعیان، آنجا خراب شد و آنها آسیب زیادی دیدند. زراره، از این خاندان بسیار مورد توجه امام صادق علیه السلام و شیعیان بود.

او شاگرد امام پنجم، حضرت محمدباقر بود، و از حضرت روایات زیادی نقل کرده است. در مناظره­ها بر همه غالب می شد، از همین رو کسی قدرت مباحثه با او را نداشت.

نقش زراره، در گسترش معارف اهل بیت(علیهم السلام) تا آنجاست که امام صادق علیه السلام فرمود:

خداوند او را بیامرزد که اگر او و همگنانش نبودند، سخنان پدرم از بین رفته بود.

روایات زیادی در فضائلش نقل شده و برخی هم روایاتی در مذمت او آورده اند، ولی با توجه به جایگاه روشن و مهم او نزد امام پنجم و ششم و امامان بعدی که در مدح و تأیید اوست، رجال شناسان اینگونه روایات را ضعیف و ناشی از شرایط خاص سیاسی و تقیه و برای حفظ جان او می دانند، زیرا که این امکان بوده که مورد خشم حاکمان ستمکار عباسی قرار بگیرد.

او مردی درشت اندام و سفیدرو بود و وقتی به نمازجمعه می رفت، کلاهی بر سرش می گذاشت و اثر سجده بر پیشانیش، زیبائی او را دو برابر می کرد. مردم به تماشای او می ایستادند.

وفات زراره بعد از وفات حضرت صادق علیه السّلام در سال ۱۴۸ هجری قمری واقع شده به فاصله دو ماه یا کمتر، و زراره در وقت وفات آن حضرت مریض بود و به همان مرض رحلت کرد.

رحمة اللّه علیه